de Jeep

28 december 2015 - Dhampus, Nepal

Vanmorgen was de planning om om 5.30 op te staan en om 6.30 te ontbijten en dan onze trip te starten om 7.00 u. We zouden vanuit Gandruk afdalen om dan vanuit de vallei weer naar Landruk te klimmen via 1 uur trappen doen, van daar eerder vrij plat (wat is plat, ik zou zeggen geen stukken van meer dan een uur trappen doen) hoog boven de vallei richting Pothana en vandaar naar Australian Camp. Dit alles is goed voor ongeveer 8 uur trekking. Dit was inleiding1, nu komt inleiding 2. Sinds enkele dagen ondervindt Fredie veel meer last van hoofdpijn en vooral ' smorgens oedeem vooral in haar gezicht en ze is snel buiten adem bij stappen. De heup werd zelfs wat bijzaak. We dachten toch steeds meer in de richting van hoogteziekte. Dit was inleiding 2.

Fredie had slecht geslapen en toen ze opstond was haar gezicht extreem gezwollen en zag er bijna uit als Quincke oedeem met echte waterzakken onder haar ogen. Daarnaast was er nog steeds de hoofdpijn. We hebben even overwogen de trekking op te geven. We zijn toch gestart met Diamox omwille van vermoeden van hoogteziekte. We hebben het met Viktor besproken en vanuit Landruk rijdt er een Jeep. Afhankelijk hoe het daar zou gaan, zouden we dan  beslissen wat te doen: stoppen en terug gaan naar Pokhara of Fredie de Jeep laten nemen tot in Pothana (vandaar is het maar een half uur stappen tot aan Australian Camp) of Fredie stapt ook volledig mee. Na een trappenafdaling tot in de vallei en trappenklim kwamen we om 10 u. an in Landruk. Fredie was intussen misschien al 5 liter water kwijt, voelde zich beter doch zeker niet optimaal. Er was maar 1 plaats vrij in de Jeep en haar alleen laten vertrekken leek ons toch niet wenselijk. Volgende Jeep was om half 2. Onze dames zijn dan met Viktor en de porters vertrokken. Fredie en ik zijn tot half 2 in Landruk gebleven. We zijn met de Jeep mee naar Pothana gereden. Ook dit was een uitzonderlijk avontuur over onberijdbare wegen en lans ontiegelijk diepe afgronden. In Pothana hebben we de groep opgewacht en zijn we samen nog een half uur verder naar Australian Camp geklommen. Een perfekte afsluiter met vanuit het kamp een onbeschrijflijk uitzicht over het volledige Annapurna complex, de Macchapuchare en verder zicht tot op het meer van Pokhara en dit alles ondergedompeld in een rode gloed van de zonsondergang. De Diamox heeft wonderen gedan bij Fredie en zolang we nog op hoogte blijven zullen we de preventieve dosis van 2x 0,5 co. per dag verder geven. Anna zal verder berichten over hun avontuur.

4 Reacties

  1. Oma:
    28 december 2015
    Wat een bewogen avontuur. Hoelang duurt die trekking nog?
    Anna nu wacht ik op jou verhaal.
    intussen vele groetjes
  2. Katrien:
    28 december 2015
    Thumbs up voor Fredie! Voorzichtig zijn toch!
    Amai wat een helden.
  3. Minne Heeg:
    28 december 2015
    Tjeee, wat weer een avontuur! Heel veel sterkte Fredie!!!
    Dat moet voor jullie niet gemakkelijk zijn.....tjonge jonge!
  4. Kathleen:
    29 december 2015
    Oei....wat een vervelende situatie. Hoop dat het voor Fredie snel beter zal worden!

    Vr gr kathleen