Congo Nile trail: bodder de bodder

Ontbijt in Gorrilla’s hotel is voor Jaak een waar feestmaal: naast het uitgebreide standaard afrikaansontbijt assortiment hebben ze hier ook een soort shoarma en dat laat hij zich smaken!

Nog even tanden poetsen (Jaak dacht dat het tubeke bodylotion van het hotel, de tandpasta was, niet fijn voor hem maar we konden er wel om lachen.) en off we went!

Vandaag zoeken we het avontuur op. We rijden de route naar onze volgende halte: Kibuye, ook gelegen aan het Kivumeer, via de Congo Nile trail; een off-road weg die zowel te voet als met de mountain bike wordt gedaan. Sommige zotten die niet weten wat hen te wachten staat, gedreven door nieuwsgierigheid, doen de route met een 4x4; wij dus!

Tijdens het eerste gedeelte van de route verliep alles bumpy maar vlotjes. Wij verbaasden ons over de getrainde en minder getrainde wandelaars en fietsers al dan niet vergezeld van een gids die het ondertussen steeds zwaarder wordende pad trotseerden en prijsden ons gelukkig dat we in een wagen zaten. Naarmate de route echter vorderde en we steeds vaker diagonaal in de auto hingen en ons constant schrap moesten zetten om niet met hoofd of ledematen tegen plafond of deuren te slaan waren we toch al ietsje minder gelukkig... En Piet moest terwijl dan  ook nog de auto besturen: absoluut geen evidentie. Jaak moest regelmatig uitstappen om Piet aanwijzingen te geven waar te sturen. De bruggetjes gemaakt van halve boomstammen waren nl soms maar juist breed genoeg of er ontbrak bijvoorbeeld een gedeelte waardoor er een bepaald spoor gevolgd moest worden om er heelhuids over te raken. Nadat we de helft (50 km)van onze oorspronkelijk uitgestippelde route hadden volbracht en het pad slechter en slechter werd besloten we toch de regulier weg te nemen, dat bespaarde ons tijd en stress..

Onderweg nog gestopt aan een gloednieuw Diane Fossey hotel voor een drankje en dan doorgereden naar ons verblijf voor de komende nacht. Na de trail vinden we elke weg in Rwanda zeer comfortabel. De weg naar Rwiza lodge village was kronkelig, stijl en soms hobbelig maar niets in vergelijking met de trail. Ons hotel is een ongelooflijk mooi gelegen domein op een heuvelflank aan het Kivumeer dat bestaat uit 12 paalwoningen met rieten puntdaken. Bij aankomst dronken we een (vooral voor de mannen) welverdiend pintje en snackten we Sambaza (klein gefrituurdevisjes in een krokant jasje) en een schotel avocadosalade en gingen op verkenning. We wandelden naar beneden naar het meer en zagen de zon in het meer zakken; supermooi. ‘S avonds aten we Akabenz (gemarineerd varkensvlees) en chicken Moambe met bakbananen en verschillende salades: echte Afrikaanse keuken en bijzonder lekker terwijl de voetbalwedstrijd Engeland- Kroatië uit de Rwandese radio schalde. Weetje: de commentator roept een langerekte GOOOOOOOAL vanaf het moment dat de bal in het strafschopgebied is tot de goal is gemaakt of het gevaar is geweken. Wij hadden de indruk dat er redelijk wat doelgevaar is geweest in deze wedstrijd ;-) Als we naar bed gingen was de match nog niet gedaan maar we waren moe en voldaan en vielen als een blok in slaap.