Op bezoek in Butare

Na een prima nachtje slapen in een erg mooie kamer voor zeer weinig geld in Mater Boni Consillii stonden we vandaag weer op tijd op. Piet had nl een bezoek geregeld aan de GS Gisagara A (primary and secundary school). Eerst het ontbijt: voldoende keus en zoals steeds lekker. Voor Piet en mij is vooral de kwaliteit van de koffie ‘s morgens van gróóót belang en die was prima. Verder allemaal een omeletje, toastje en vers fruit. Ik waagde me nog aan de porridge dus je kan wel zeggen dat we goed gevuld van tafel gingen. 

Na uitgecheckt te hebben gingen we op (hobbelige) weg naar de school. We passeerden opnieuw aan de bananenbier fabriek en zijn plantages en aan de door Zuid Korea (!) ondersteunde fishfarm die we gisteren al hadden gezien, verder door naar het binnenland. Piet was al eens voor zijn werk in deze school geweest en kende de ligging en de directrice. Met haar hadden we om 8:40 u afgesproken.  

Toen we aankwamen aan de school merkten we al snel dat we de attractie van de dag zouden zijn. Nog voor we de poort binnenreden hingen er al kinderen uit het raam om ons te bekijken en enthousiast te wuiven.

We werden door headmaster Felicite Mukeshimana erg gastvrij ontvangen. Haar school omvat een kleuterschool, basisschool, secundaire school en een afdeling bijzonder onderwijs. 

De gebouwen zijn laagbouw (zoals die vroeger ook in Belgie wel werden gezet) en staan rond de centrale speelplaats met verhard basketveld en voetbalveldje. Ook hier viel weer op dat alles erg netjes was. 

Felicite leidde ons rond in de school. Waar ze in het begin nog wat terughoudend was  (volgens mij wegens het naar Belgische normen kleine en erg sober ingerichte bureau, secretariaat en lerarenlokaal) vertelde ze naarmate de rondleiding vorderde met steeds meer trots over leerlingaantallen, lessentabellen en leerkrachtentrainingen. Ze opende elk lokaal of het nu leeg was of gevuld met leerlingen. Ze liet fier de computerlokalen (met 106 laptops ter beschikking!) zien waar op dat moment de voorbereidingen werden getroffen voor het geven van een training aan de leerkrachten. Onze Piet had in deze school of excelence de basis gelegd voor deze ontwikkeling. Onder het mom “train the trainer” had Piet via VVOB opleiding en ondersteuning geboden aan de ICT leerkrachten die op hun beurt de opgedane kennis overbrengen op hun collega’s. 

Na de computerlokalen staken we ons hoofd hier en daarbinnen in de volle (maar zeer stille) leslokalen met steeds hetzelfde gevolg. De leerlingen scanderen GOOD MORNING VISITORS HOW ARE YOU? terwijl op hun gezichten een uitdrukking van ernst gemengd met nieuwsgierige opwinding af te lezen valt.

Dan richting zorglokaal voor de meisjes en vervolgens naar een ruimte waarbij het schoolhoofd aannam dat we wel konden raden welke functie die had. In de ene hoek van de kamer een hoop gele jerrycans van 10 ltr, in de andere hoek een hoop zwarte bakstenen/ betonblokken. Wij deden ons best maar verder als de gok “stockruimte” kwamen we niet. Het was ....... de keuken waar elke dag voor 180 leerlingen van het secundair onderwijs met oa het water uit de jerrycans op het kolenvuur (tussen de stenen blokken) werd gekookt. Geen afzuiging te bekennen en ook geen koelkast.. Hier werd het verschil wel even heel duidelijk. We passeerden nog aan de kleuterschool  die eigenlijk gloednieuw was en dan weer echt heel veel gelijkenissen vertoonde met onze eigen scholen. De kleutertjes zongen de longen uit hun lijf na ons verwelkomd te hebben in hun spel om de kleuren te leren. Echt aandoenlijk! Op dat moment voegde zich nog een persoon bij ons gezelschap: het was de secretary of education: deze imposante vrouw is het hoofd van het departement onderwijs van de provincie. Zij haalde ook haar gsm boven om van ons enkele foto’s te maken. Misschien komen we wel in de nieuwsbrief of zo ;-). Dat was voor Jaak het teken dat wij ook wel wat foto’s konden nemen!

Er is ook een afdeling buitengewoon onderwijs (een klas van kinderen met een mentale achterstand) waar ik erg veel respect had voor de jonge leraar. Hij gaf uitleg over de gehanteerde methodiek, niet simpel leek me met allerlei verstandelijke niveaus in één klas. We eindigden bij een aantal lokalen waarin de leerlingen van de basisschool zelfstandig werkten op plastic kinderlaptops. Hiervan bezit de school er 144. Piet geeft over veel zaken tijdens de visite extra achtergrondinformatie en is duidelijk in zijn sas!

Het is 10:00 uur en tijd voor een hartelijk afscheid. Het is bewonderenswaardig hoe de school ondanks heel wat beperkingen toch een goede kwaliteit behaalt en aan de andere kant besluiten we dat het onderwijs van kinderen in Rwanda of Belgie inhoudelijk eigenlijk niet veel van elkaar verschilt.. 

Op de terugweg naar Kigali doen we het museum the Kings Palace aan. We bezoeken het laatste paleis van de koning (die er woonde tot 1952) tot de republiek werd uitgeroepen. We bekijken het nagebouwde traditionele huttendorp waarin de koning vroeger resideerde en maakten kennis met vervaarlijk uitziende koeien die voorzien zijn van enorme horens en typisch waten als koninklijk vee. Nog even een stop kn de museumshop voor wat souveniers voor de thuisblijvers 

(Nee, niet iedereen die de blog volgt...) en terug en route. 

Eenmaal terug in Kigali besluiten we eerst nognaar de distillerderij 1000 hills van Kigali te rijden. We hebben de afgelopen week kennis gemaakt met de whisky en willeneen flesje meenemen. Ze hebben daar (en dat is mooi meegenomen) ook een prachtig terras, een leuke cocktailkaart en BROCHETTEN! Deze lekkere Rwandese bbq-snack heeft ons hart deze vakantie veroverd ;-) we bestellen een brochet van geit, runds en kip. Nog een bakje flatbreadchips met guacamole erbij en ons hongertje is terug gestild! Oja en we drinken er een lekkere cocktail bij! We nemen  nog twee flesjes mee voor thuis en besluiten niet meer langs Piets huis te gaan maar ineens door te gaan naar Kigali hights. Er moeten nog een maar presentjes worden aangekocht. Piet zet ons af,rijdt met de auto naar zijn huis en komt op de mototaxi terug naar het winkelcentrum. Efficient tijdsgebruik is belangrijk op zo’n laatste dag!

We treffen elkaar terug in the Ridersclub voor een fris getapt pintje en gaan dan op de mototaxi naar de anderekant van de stad. Het blijft leuk: 15 minuten achterop de motor voor 70 eurocent; we zullen het missen! Voor ons diner gaan we terug naar club 250 waarover we al. Erichtten in een eerder verhaal. Piet vertrelt ons al de hele week dat we hier “Big fish” moeten komen eten. Een grote gebakken Tilapia in zijn geheel overgoten met een saus van uien, tomaten, pepers en kruiden. Dit wordt geserveerd met uguale (pasta van maniok en sucuma (soort gestoofde boerenkool) Voor het serveren komen ze rond met teiltje, pompje handzeep en een kan warm water om de handen te wassen en daarna eet je alles met je handen: kei plezant en vooral super lekker! Terwijl we aten en nog lang erna speelde een achtkoppige Afrikaanse band; ambiance ten top! We genoten nog van een drankje en het gezelschap van onze Piet. We konden ons geen betere manier bedenken als afsluitervan deze vakantie. Wij hebben enorm genoten. Morgenochtend om 4:45 moeten we ons bed uit om terug te vliegen naar huis, maar als we om 00:00 naar huis stappen willen we daar nog niet aan denken!