Peter Thompson
Vrijdag zijn we gaan eten met Peter Thompson en zijn vrouw in Proveccho. Dit is het restaurant van Daniel Hoyer en zijn vrouw Lay die een deel van onze reis heeft geregeld.
De keuken is gespecialiseerd in Amerikaans, Mexicaans en Aziatisch.
Na een week Vietnamees gegeten te hebben hadden we wel eens zin in een vettige hamburger of burritto. Om niet uit toon te willen vallen in Vietnam bestelden we een Aziatisch gerecht. Peter bestelde echter wel zo een stevige cheeseburger wanneer wij onze bestelling reeds doorgegeven hadden.
Tijdens het diner bleek Peter een heel interessant iemand te zijn. Hij geeft Engels in een school in Hanoi en is dus een zogenoemde Expat in Vietnam. Na het eten stelde Peter ons voor om 2 dagen later nog eens af te spreken om in een van zijn favoriete restaurants te gaan eten.
Twee dagen spraken we dus opnieuw af in een gigantisch restaurant. Op weg naar daar had ik de kans om deel te nemen aan de jungle acherop Peter zijn scooter.
In het restaurant kon je het typische street food bestellen maar dan in een iets meer culinair jasje gestoken en een iets kleinere kans op darmklachten.
Wederom hadden we een heel interessant gesprek met Peter en zijn vrouw. Ze vertelden dat het zeker de moeite is om voor een langere periode naar de stad te komen om er eens te wonen en te werken.
Na het eten hebben we afscheid genomen en emailadressen uitgewisseld.
Verder mochten we niet vergeten heel veel groeten te doen aan Oma en Opa en nog eens te vermelden hoe lekker de mussels and frites wel niet waren.
Groeten, Piet
De keuken is gespecialiseerd in Amerikaans, Mexicaans en Aziatisch.
Na een week Vietnamees gegeten te hebben hadden we wel eens zin in een vettige hamburger of burritto. Om niet uit toon te willen vallen in Vietnam bestelden we een Aziatisch gerecht. Peter bestelde echter wel zo een stevige cheeseburger wanneer wij onze bestelling reeds doorgegeven hadden.
Tijdens het diner bleek Peter een heel interessant iemand te zijn. Hij geeft Engels in een school in Hanoi en is dus een zogenoemde Expat in Vietnam. Na het eten stelde Peter ons voor om 2 dagen later nog eens af te spreken om in een van zijn favoriete restaurants te gaan eten.
Twee dagen spraken we dus opnieuw af in een gigantisch restaurant. Op weg naar daar had ik de kans om deel te nemen aan de jungle acherop Peter zijn scooter.
In het restaurant kon je het typische street food bestellen maar dan in een iets meer culinair jasje gestoken en een iets kleinere kans op darmklachten.
Wederom hadden we een heel interessant gesprek met Peter en zijn vrouw. Ze vertelden dat het zeker de moeite is om voor een langere periode naar de stad te komen om er eens te wonen en te werken.
Na het eten hebben we afscheid genomen en emailadressen uitgewisseld.
Verder mochten we niet vergeten heel veel groeten te doen aan Oma en Opa en nog eens te vermelden hoe lekker de mussels and frites wel niet waren.
Groeten, Piet
Hier hebben we momenteel ook echt zomerweer. Nog een fijne vakantie en graag tot later. (zijn net terug van ons weekend in Hoeselt. Heerlijk genoten!)
Ondanks die Vietnamese kost zijn jullie volgens ons niet vermagerd.Peter zouden wij niet terug herkennen.Toen hij hier was had hij een kapsel à la Adriaan van Dis:een grote grijze krullenbol.Zijn jullie nog niet moe?
Waarheen leidt het pad nu?Hier alles OK
Groetjes!!!
En aan de schrijvers van de verschillende verhalen, misschien kunnen jullie bij de krant gaan werken als buitenlandse correspondent? Plezant om zo op de hoogte te blijven van jullie avondturen! Groetjes van uit het zeer warme Oud-Turnhout.