Trip to Paradise dag 2

Wakker geworden van het geluid van tropische vogels, ritselende takken en de eerste zonnestralen die onder de bladeren van de palmboom kwamen piepen. Dag 2 in Paradiso was duidelijk begonnen ;-)

We hadden al om 7:00 u opnieuw afgesproken met onze gids dus zaten we om 6:45 u aan het ontbijt op het gisteren beschreven terras in een stralende ochtendzon. (Opstaan om 06:00 lijkt vroeg maar in Rwanda is het licht om 06:00 en terug volledig donker om 18:30 waardoor je je dagritme hierop aanpast en het dus geen opgave is om tijdens je vakantie om 6:00 fris en vrolijk uit je bed te springen)

Na een vers mangosapje, tropische vruchtensalade, french toast en eitjes naar keuze waren we helemaal klaar om dag 2 van onze safari te starten.

Met een uitgebreid lunchpakket en de volledige personeelsstaff die ons uitzwaaiden toen we de parking af reden konden we eraan beginnen!

We doorkruisen vandaag het park van zuid naar noord. In het noorden zijn veel open vlaktes waarbij je de grote groepen wild zich ziet verplaatsen. 

Alle dieren van de vorige dag zagen we in verschillende groepen op verschillende plaatsen uitgebreid met waterbokken, krokodillen, leguanen, heel grote vogels waar ik de naam van vergeten ben. Nadat we tijdens de route zeker al meer dan een uur geen dieren meer hadden gezien besloten we een pauze in te lassen om even de benen te strekken. Aan het water waar we halt hielden kwamen er juist een hoop nijlpaarden uit het water om te gaan zonnebaden aan het moeras. Eindelijk zagen we deze beesten, die we luid brullend al tientallen keren hun hoofd uit het water hadden zien steken in hun indrukwekkende geheel!

Fons spotte terwijl met zijn verrekijker een olifant aan de andere kant van het meer. We besloten terug in onze auto te springen om deze kolos van dichtbij proberen te bekijken. Off-road rijden en snelheid is echter een moeilijk maar vooral “bumpy” combinatie. Piet deed dat weer heel goed. Zelfs zo goed dat we op een bepaald moment, op een smalle weg een tegenligger die ontsmet de lichten knipperend tegemoet kwam vlotje voorbij lieten gaan. We wisten ook ineens waarom deze auto zo driftig knipperde want zodra we deze lieten passeren stonden weoog in oog met de olifant die zij even ervoor ook frontaal zagen opduiken... even hadden we een klein OMG moment. Maar ook hier heeft Piet met zijn off-road skills en gesteund door de rustgevende gids ons uit gered. Eenmaal 180’ gedraaid hadden we alle tijd om het beest goed te bekijken en te fotograferen. Ongelooflijk indrukwekkend was het wel!

Na de lunch zagen we nog prachtige migraties van grote kuddes giraffen en buffels. Jaak bezorgde ons nog even een spannend moment. Hij dacht dat het lensdopje was gevallen op de plaats waar hij de giraffen (buiten de auto) had gefotografeerd en sprong 50 mtr verder even uit de auto om terug te lopen naar die plaats. De gids heeft hem moeten terugroepen omdat zowel de kudde als die ene afgezonderde buffel op die plaats potentieel levensgevaarlijk kan zijn voor een mens die alleen rondloopt op een wildvlakte. Jaak die zoals iedereen weet, in het dagelijks leven bang is van elk huisdier boven kniehoogte sprong direct en enigszins beschaamd vliegensvlug terug in de auto (om 1 minuut later het verloren lensdopje terug te vinden tussen de kussens).

Eenmaal buiten het park wachtte ons nog een drie uur durende rit terug naar Kigali. De weg was verhard maar door werken aan riolering en asfalt erg stoffig en heel hobbelig. Onze auto zag nu niet meer wit maar eerder lichtrood.

Na aankomst in Kigali heeft Bwengé voor ons een uitgebreide Rwandese maaltijd gekookt; erg lekker!

Na het eten zijn we te voet nog naar twee cafés geweest waar Piet af en toe komt. 

We dronken een pintje in Rodeo’s en een glas in Club250  (deze club heeft een sfeervolle eventgarden die we as vrijdag nog eens opnieuw gaan bezoeken voor het lekkere eten en het livebandje dat dan speelt. Blijft toch spannend zo in het pikdonker over een gedeelte onverharde weg.

Om 23:00 uur moe maar voldaan in ons bed gerold.